College life fuck yes

College RPG
Gemengd studentenhuis gevuld met heus niet alleen maar mensen uit series.

Lisanne
Clarke - astronomie
Rory - journalistiek
Blaine - muziek
Jughead - taalwetenschappen
Violet - filosofie
Hanna - design
Clementine - forensisch onderzoek
Emily - sportcoach

Sacha
Bellamy - atletiek
Jess - taalwetenschappen
Kurt - theater
Betty - journalistiek
Tate - astrologie
Caleb - forensisch onderzoek
Gabe - dierengeneeskunde
Dean - atletiek

Kamerindeling
Blaine - Kurt
Clarke - Clementine
Hanna - Emily
Rory - Betty
Jughead - Caleb
Violet - Tate
Jess - Dean
Bellamy - Gabe

Bellamy stapte uit zijn auto en bekeek kort het immens grote gebouw, alvorens uit te stappen en zijn tassen uit de kofferbak van zijn auto te halen.

Clarke stapte na lang in de file te hebben gestaan uit haar auto. Ze liep naar de kofferbak om haar tassen uit te laden.

Bellamy had net zijn tassen naar binnengesleept, toen hij een blond meisje uit zag stappen. Een schuine grijns verscheen op zijn gezicht, terwijl hij haar kort (of nou ja, eigenlijk niet zo kort) in zich opnam.

Jess werd door zijn oom afgezet bij het studentenhuis, na een klein incident met zijn eigen auto was deze van hem afgenomen. Hij bedankte hem kort, en ietwat chagrijnig en sleepte zijn rugzak (en enige tas) achter zich aan.

Clarke voelde een blik branden. Ze keek op en zag dat er een jongen, die er overigens verdomd goed uitzag, naar haar keek. Ze trok haar wenkbrauw op. "Ehm, hey?" Serieus Clarke? Lekkere eerste indruk.


Rory stapte na een intens en emotioneel afscheid van haar moeder uit de auto om haar rugzak te pakken. Eerste jaar studeren, nieuwe mensen. Als dat allemaal maar goed komt.

Bellamy wierp haar een charmante glimlach toe. "Hoi," grinnikte hij. "Mag ik vragen wat de naam is van deze mooie dame?"

Kurt omhelsde zijn vader nog een laatste maal en stapte toen - met tranen in zijn ogen - uit, hij pakte zijn enorme koffer uit de kofferbak. Hij zwaaide zijn vader na toen deze uiteindelijk wegreed.

Clarke glimlachte. "Wacht... Bedoel je mij?"

Blaine was na een lange rit aangekomen bij het studentenhuis. Hij bekeek het huis en zag een jongen die een enigszins trieste indruk maakte. "Zware dag?" Vroeg hij vriendelijk.

Bellamy rolde lachend met zijn ogen. "Nee, die andere blondine achter je."

Kurt keek op en veegde vlug de tranen uit zijn ogen. Hij haalde zijn schouders op. "Afscheid nemen is altijd zwaar," verzuchtte hij.

Clarke lachte. "Clarke. En met wie heb ik het genoegen?"

Blaine knikte. "Troost je maar met de gedachte dat je een fantastische tijd gaat hebben en nieuwe mensen leert kennen."

Bellamy glimlachte haar toe en stak zijn hand naar haar uit. "Bellamy, leuk je te ontmoeten."

Kurt glimlachte zwakjes. "Ligt eraan hoe leuk de mensen hier daadwerkelijk zijn."

Clarke schudde zijn hand. "Insgelijks."

Blaine glimlachte. "Daar kom je snel genoeg achter."

Bellamy nam haar nog even in zich op. "Wat ga je studeren?"

Kurt glimlachte terug. "Zullen we maar 'ns naar binnen gaan?"

Clarke keek hem aan. "Astronomie. En jij?"

Blaine knikte. "Ja ben benieuwd hoe alles eruit ziet."

Bellamy lachte. "Nu klink je wel meteen een stuk intelligenter, ik doe atletiek."

Kurt trok zijn koffer achter zich aan naar binnen.

Clarke glimlachte. "Nu klink je wel meteen een stuk sportiever."

Blaine nam ook zijn spullen mee en ging naar binnen."

Bellamy grinnikte. "Ach ja, het is een van mijn betere kwaliteiten."

Kurt keek rustig om zich heen. "Het is best mooi voor een studentenhuis."

Clarke grinnikte. "Welke zijn er nog meer dan?"

Blaine knikte. "En schoon. Voor zo lang het duurt."

Bellamy grijnsde schuin. "Ach, er is niets mis met mijn kwaliteiten in bed," lachte hij.

Kurt lachte.

Betty zei haar zus gedag, waarna ze haar tassen uit de auto sleepte en het gebouw in liep.

Clarke trok haar wenkbrauw op. "Ehm... Oké..."

Blaine zag een piano staan en rende erop af. "Dit maakt alles beter."

Jughead zwaaide nonchalant zijn tas over zijn schouder en liep naar binnen."

Bellamy keek haar glimlachend aan. "Dat was een grapje," zei hij - plagend.

Kurt lachte. "Ik neem dus aan dat je piano speelt?"

Betty keek even nieuwsgierig naar de jongen met de kroonvormige muts.

Clarke knikte. "Oh oké. Humor is niet m'n sterkste kant."

Blaine begon piano man te spelen en ging erbij zingen.

Jughead plofte op een willekeurige bank neer.

Bellamy glimlachte. "Dan kan jij me bijspijkeren met je intelligentie en ik jou met mijn humor," lachte hij - waarbij hij naar haar knipoogde.

Kurt begon bij het refrein mee te zingen.

Clarke glimlachte. "Deal."

Blaine glimlachte hem toe. "Zo leuk dat de eerste persoon die ik ontmoet meteen heel goed kan zingen."

Bellamy keek haar met een glimlach aan en tilde toen zijn tassen weer op. "Ik ga maar eens een kamer claimen, ik zie je straks wel weer."

Kurt lachte bescheiden. "Zo goed is het nou ook weer niet, jij zingt beter."

Clarke knikte. "Succes daarmee."

Blaine keek hem aan. "Misschien maak jij me gewoon beter."